De tijgers zwaaien af

Het is even geleden dat er een verhaal over de tijgers op internet is verschenen. Door hectische taferelen op de transfermarkt was het niet mogelijk om u op de hoogte te houden van de avonturen van de tijgers. De laatste wedstrijd die afgelopen zaterdag op de planning stond is echter een mooi moment om nog eenmaal de ochtend van de boys te beschrijven. De afgelopen weken hebben de tijgers gespeeld voor wat ze waard waren. Tegen Volendam F3 werd een fenomenale 5-0 overwinning in de boeken geschreven. Dan te bedenken dat de uitwedstrijd tegen de wijdbroeken kansloos was verloren. Het blijkt maar weer dat het aloude Chinese gezegde “Volendam uit of thuis, het is een wereld van verschil” nog steeds de waarheid is. En dan heb ik het niet alleen over de andere taal die ze tien kilometer verderop uitkramen. Na Volendam stond de wedstrijd tegen de gedoodverfde kampioen Always Forward F1 op het programma. Na een zinderende uitwedstrijd werden de punten gedeeld doordat de tijgers een fenomenale 3-3 uit het vuur sleepten. Hierdoor werden de kampioenskansen van Always Forward aan een zijden draadje gehangen. Na wat rekenen bleek ook dat de kansen op een kampioenschap van de tijgers niet meer mogelijk was, al scheelde dat niet meer dan een minuut. Tot het eind werd een 3-2 voorsprong met hand en tand verdedigd maar door een ongelukkige handsbal die door de scheidsrechter werd waargenomen schoten de mannen uit Hoorn vanuit een penalty de 3-3 op het bord. Door dit gelijke spel zakte Always naar de tweede plek net achter de Westfriezen. Laat dat nou de tegenstander zijn voor de laatste wedstrijd. Bij Westfriezen waren ze helemaal klaar voor de tijgers. De wedstrijd zou een formaliteit zijn want bij Purmersteijn was tenslotte met maar liefst 7-1 van de tijgers gewonnen. Verder lag in de kleedkamer een cheque voor levenslang gratis McDonalds dus er werd niet s aan het toeval overgelaten. Westfriezen ging kampioen worden. De tijgers hadden echter andere ideeën. Ze wilden gewoon lekker voetballen. Het spel ging alle kanten op en bij de rust stond het pas 1-0 voor de Westfriezen.  Dit was voor de tijgers geen stand om zich zorgen te maken. De Zwagenezen dachten in de rust al dat ze er waren, bloemen werden vast verzameld en spandoeken werden opgehangen.  Nadat er vlak na de rust ook nog een corner in één keer inwaaide door de gierende wind leek het weer een dik pak slaag te worden maar niets was minder waar. Dit was het teken om de mouwen op te stropen en nog een keer gas te geven. Vlak na de 2-1 volgde de 2-2 en de Westfriezen werden wat bleek om de neus. Dat bleek om de neus veranderde in lijkwit toen even later ook de 2-3 in de touwen hing. Wat gebeurde hier. Gingen de tijgers zorgen voor een kampioenschap voor Always Forward.  Was het een zwarte zaterdag voor de Westfriezen? Dat kon niet gebeuren dachten de geelhemden en ze deden er nog twee schepjes bovenop. Met alles wat ze hadden wisten zij ook weer twee keer te scoren en was het kampioenschap weer veilig. Of toch niet, want met een felle uithaal die alleen een tijger bezit liet de bal het netje aan de andere kant bollen. 4-4. Spektakel en spanning. De coach van de Zwagerianen kon bijna naar een gekkenhuis worden gebracht want die had het niet meer. Hij smeekte de scheids om af te blazen want een gelijkspel was ook genoeg en hij wist zeker dat de tijgers daar ook tevreden mee waren. De scheids liet zich van zijn beste kant zien en liet nog even doorspelen. Zijn iphone stopwatch zei dat het nog geen tijd was, al kon dat niet lang meer duren. De moeders en vaders van Westfriezen werden drie jaar ouder na weer een aanval van Purmersteijn maar we kregen de bal net niet achter de keeper. Toen was het mooi geweest.  Westfriezen was de (terechte) kampioen en de tijgers sloten een geweldig seizoen. Met een mooi sportief gebaar van de tegenstander (cake voor hun eigen team EN voor ons)  kwam de competitie ten einde. Na het douchen vertrok de Purmerendse colonne richting de eigen kantine om daar af te sluiten met heerlijke patat en een prachtige fotobeker voor iedereen.  Het was een mooi jaar en in welk team de tijgers ook terecht komen volgend seizoen, dit jaar zullen ze voor altijd in hun bagage hebben. Ik wil alle ouders, opa’s oma’s broers en zussen, ooms en tantes, sponsoren , vrijwilligers en lezers van deze stukjes  bedanken voor  het afgelopen jaar en we komen elkaar zeker weer tegen.

Groet Maarten