Fortuna Wormerveer 2 – Purmersteijn 2 5-1 (2-1)

Degenen die regelmatig mijn verslagen lezen, weten dat ik regelmatig een aantal stokpaardjes berijdt. De meest voorkomende zijn kunstgras (steeds meer tegenstanders trouwens, vraag maar eens aan Ron Jans), mooie historische voetbal velden (lees mijn verslag over de mooie overdekte tribune bij FC Den Helder) en het arbitrale trio. De eerste twee laat ik graag voor een andere keer, maar het arbitrale trio verdient het om dit dit weekend weer eens om in een (overigens zeer druilerig) zonnetje gezet te worden.

Vlak voor de rust, bij een 1-1 stand zette Willem hard en laag voor, Kevin kwam als een duveltje uit een doosje achter zijn man vandaan en schoof de 1-2 binnen. De scheidsrechter stond er vlak bij, de grensrechter vlagde, maar de heer Broekhuizen negeerde terecht het vlagsignaal  en wees gedecideert naar de middenstip. Tien Purmersteijners (Niels stond nog op doel) togen tevreden weer terug naar hun helft. Echter de grensrechter (een “goede” clubgrensrechter is vaak rendabeler als een goede spits)bleef maar met zijn vlag omhoog staan. De heer Broekhuizen besloot toch maar eens even polshoogte te gaan nemen, met als resultaat dat de goal alsnog werd afgekeurd. Ik vraag me dan af, wat is er in de tussentijd gebeurd? De scheidsrechter ziet de grensrechter vlaggen, keurt het doelpunt goed (waarschijnlijk omdat hij zelf gezien heeft dat het geen buitenspel was) en keurt hem vervolgens gewoon weer af. Wat is er gezegd door de grensrechter? Had Kevin slechte adem, had hij niet genoeg gel in zijn haar of was zijn broekje niet goed gewassen? Onze aanvoerder werd weggestuurd bij deze discussie, dus het “hoe en waarom” zal altijd een mysterie blijven. Purmersteijn was hierdoor even van slag en bijna in het rust signaal viel ook nog eens de 2-1.

De wedstrijd op z’n kop want Purmersteijn was veruit het beter voetballende elftal gedurende de gehele eerste helft. Met goed en snel voetbal werden de “gladoren” alle kanten op gespeeld.

De 0-1 Liet dan ook niet lang op zich wachten. Een lange diepe bal van Luca bereikte Sebastiaan, die op zijn beurt Donny in steling bracht. Met een mooi gecurved afstand schot bracht hij de nul een op het score bord. Hierna hebben de jonge Purmerenders het laten liggen. Zeker 2-3 kansen werden te slap afgewerkt, waardoor er geen afstand genomen werd en Fortuna jammer genoeg in leven werd gehouden.

Na de rust was het toch weer Purmersteijn dat het initiatief pakte, maar niet meer zo dominant als in het eerste bedrijf. Purmersteijn ging zich irriteren aan de vele kleine overtredingen die de tegenstander maakte. Niet handig maar wel te begijpen. Waar de scheidsrechter wel begrip had voor de “Valsvlagger” aan Wormerveerse kant had hij dat niet bij zijn collega aan de overkant. Frans stond voor buitenspel te vlaggen maar werd volkomen genegeerd. Uit de aanval die hieruit voort kwam viel de 3-1. Nog gaven de “Blauw Witte Leeuwen” zich niet gewonnen, maar een schitterend afstand schot over de iets voor zijn doel staande Niels vormde de genade klap. Alsof dat nog niet genoeg was, deed de heer Broekhoven nog eens een extra duit in het zakje. Sirano, was net iets eerder bij de bal dan zijn tegenstander en knalde de bal over de achterlijn. Echter, de tegenstander struilede daarbij over het been van Sirano, slaakte daarbij flinke kreet en de scheidsrechter wees naar de stip. Protesteren helpt op zo’n moment niet meer, dus ondergingen de Marktstedelingen deze belachelijk beslissing  gelaten.

Wat moet er verder nog over gezegd worden? Over het spel niet veel, want dat was lange tijd erg goed. Toch moet Purmersteijn deze nederlaag geheel bij zich zelf zoeken want voor de 1-1 hebben zij zo veel kansen laten liggen dat de wedstrijd eigenlijk al in de “tas” had moeten zitten.

Het goede spel van de afgelopen weken geeft moed voor de wedstrijd van aankomende zondag tegen DEM, dat na een 6-0 overwinning in iedere geval 1 week de koploper is. Dit zal geen makkelijk klusje worden, maar als de neuzen allemaal de goede kant op staan, zie ik wel mogelijkheden

evanzet