ZAP 2 - Purmersteijn 2 0-2 (0-1)

Net als vorig jaar was de rit naar Breezand weer een feest. De dunne mist, toverde prachtige vergezichten op het netvlies, terwijl de gemeente Hollands Kroon nog eens een geweldige toeristische route had uitgestippeld dmv gele pijlen en omleidingen. Onze dank is groot hiervoor.

Ik ontkom er net als vorig jaar niet aan om toch nog maar een de bekendste inwoner van Breezand nog eens te memoreren tw. Sekteleider Lou de Palingboer (Breezand 19 februari 1898 - Agimont 24 maart 1968)
Zijn charisma moet onweerstaanbaar zijn geweest. Want van zijn fysieke aantrekkingskracht moest Lou de Palingboer het niet hebben: klein en kalend, lijzige stem uit een vrijwel tandeloze mond. Toch raakten duizenden ‘in Lou’, vooral vrouwen. Om bij hem te mogen ‘aanliggen’ vochten ze elkaar bijkans het ‘Witte Huis’ uit, het Muiderbergse bedevaartsoord waar Lou troonde. ‘Lou noemt zich geen God, God noemt zich Lou,’ zo werd er van de sekteleider gezegd. Praten kon hij als weinig anderen – urenlang, even oeverloos als richtingloos. Geen touw aan vast te knopen. Maar het ging zijn volgelingen dan ook niet om de inhoud maar om de aandacht. Eenvoudige mensen, die in de modern-industriële maatschappij tussen wal en schip waren beland, zochten vertwijfeld naar een toevluchtsoord. En vonden die ‘in Lou’.Na een allerlaatste, ontluisterend optreden in Frascati, in 1967, namen Lou, Mien en een groep getrouwen de wijk naar België. Ze streken uiteindelijk neer in Agimont, vlakbij de Franse grens, waar de ‘Verlosser’ in maart 1968 aan een longontsteking overleed. Het dringende advies van een arts hem naar het ziekenhuis te brengen was in de wind geslagen. Lou was immers ‘God’, die onsterfelijk was. Zijn dood leidde tot uitzinnige taferelen. Vrouwen legden zich op het ontzielde lichaam neer, om het warm te houden, ervan overtuigd dat ook Lou uit de dood zou herrijzen. Vervolgens droegen ze hem, in een kist van zink en polyester, naar een bergruimte op het kerkhof, wachtend op zijn wederkomst: drie dagen, drie weken, drie maanden...

Ook in Breezand zijn het “echte kerels” die op “echt gras” voetballen. Het eerste veld lag er weer schitterend bij. Zittend op de mooie tribune was het een feest om de grassprieten weer eens alle kanten op te zien spatten. Na het debacle van vorige week, was het deze keer weer eens ouderwets “genieten”. Het elftal stond weer zoals het eigenlijk hoort te staan en het verschil was gelijk merkbaar. Purmersteijn zette gelijk met goed en geconcentreerd voetbal druk op de ketel. Aanval na aanval rolde op het vijandelijke doel af. Zelfs de gezellige toeschouwers van de tegenpartij lieten bij tijd en wijle merken dat de jonge Purmerenders wel heel erg goed voetbalden. Veel kon ZAP daar op dat moment niet tegenover stellen. Slechts de lange,houterige onhandige spits wist met wat “hakwerk” nog enigsinds indruk te maken al was dat meer om niet geblesseerd te raken. Toch bleef de openingstreffer lang uit, zodat zo’n wedstrijd, bij een toevallige tegengoal, zomaar weer de verkeerde kant op kan gaan. Gelukkig was dat niet het geval. Kevin wist met een fraaie steekpass de weggeslopen Luca te bereiken, die eerste tegen de keepere aanschoot, maar daarna de terug springende bal in het lege doel wist te schuiven. Gelukkig maar want als je na zo goed gespeeld te hebben met een blanco stand de rust in gaat, geeft dat de tegenstander alleen maar mentale doping. Na van een heerlijk kopje koffie genoten te hebben, gingen we verder met de 2^e helft. Ook nu weer een beter Purmersteijn, maar om onverklaarbare reden lukte het de tegenstander toch om enkele keren gevaarlijk voor het doel van Aron te komen. Het is dat hij, Romeo, Boy, Dejan en Leroy hun zaken meer dan goed voor elkaar hadden, want anders had het met wat pech zo maar verkeerd af kunnen lopen. Gelukkig deed het dat niet. Kevin gaf een schitterende pass op de goed spelende Sebastiaan. Vanuit de hoek van het veld gaf hij de bal scherp voor, waar Luca de bal goed oppakte en de bal tussen een melee van spelers bekeken in de hoek schoof, over en uit. Toch deden er zich nog wat hachelijk situaties voor, maar gelukkig wist de tegenstander daar niet van te profiteren. Precies op tijd floot de goed leidende heer Paul voor de laatste maal en konden er weer 3 punten bijgeschreven worden. Op dit ogenblik staan we derde met virtueel 3 punten achterstand op koploper Fortuna Wormerveer en vijf op VVW(wedstrijd wordt op 20 november uit gespeeld). Het is jammer dat de eerste twee wedstrijden zo ongelukkig zijn verlopen, anders had de stand geheel anders geweest.

Zondag uit naar Bovenkerk waar Roda’23 op jullie zal wachten. Als ik de uitslagen bekijk zal dit geen gemakkelijke tegenstander zijn. Gelijk gespeeld tegen Fortuna en nipt verloren van VVW zijn uitslagen die er toe doen. Echter als er zo gespeeld wordt als gisteren ben ik er van overtuigd dat de punten mee terug gaan naar Purmerend

evanzet