RODA’23 3 – Purmersteijn 2 0-3 (0-0)

Veel valt er over Bovenkerk niet vertellen. Het enige vermeldenswaardige is de Sint Urbanuskerk die in de knik in de Legmeerdijk / Noorddammerlaan, in 1883 werd gebouwd. Deze kerk is een ontwerp van architect Pierre Cuypers, die ook de architect was van het Amsterdamse Centraal Station en het Rijksmuseum.

Eenmaal aangekomen op het sportpark aan de Noordammerweg, liep ik pardoes tegen Danny Schaperkotter aan, die een jaar of 6 geleden tariner was van de destijds zeer succesvolle B1, en vandaag de dag het tweede elftal van Zeeburgia onder zijn hoede heeft. Na wat herinneringen opgehaald te hebben, ging we beiden over tot de orde van de dag.

De wedstrijd begon later omdat er iets aan de hand was met de doelman. Wat het nu exact was, weet ik nu nog steeds niet, maar dat het vijftien minuten duurde was duidelijk. Het begin was duidelijk voor de Bovenkerkers. Hoe dat nu kwam (onderschatting?) weet ik niet, maar de tegenstander was duidelijk feller en liet Purmersteijn niet in zijn spel komen. Met veel forechecking werden de jonge Purmerenders onder flinke druk gezet. Purmersteijn had grote moeite om de bal op fatsoenlijke wijze naar voren te krijgen. Aan de andere kant leidde dit overwicht ook weer niet tot echt uitgespeelde kansen. Toch wist Purmersteijn zich langzaam onder deze druk uit te spelen. Na een minuut of twintig leek de wedstrijd wat meer in balans te komen. Echt gevaarlijk werden de “marktstedelingen” echter ook niet. Roda ging uit een ander vaatje tappen en daar  was Niels het slachtoffer van. Een smerige overtreding werd door de uitstekende fluitende heer Graper op waarde ingeschat en gaf de zondaar een meer dan terechte een gele prent. Niels had daar natuurlijk niets aan, maar als een echte kerel wist hij de pijn echter te verbijten.

Net als de toeschouwers, had Rene gezien dat het team een beetje als een “kip zonder kop” over het veld liep te hollen. Aleen is hij dan in staat om middels een paar aanpassingen daar verandering in aan te brengen, anders kan ik niet verklaren dat er na de rust een geheel ander Purmersteijn op het veld stond. Natuurlijk moet je dan ook een beetje mazzel hebben dat er snel een doelpunt valt, maar dat dwing je dan ook weer zelf af. Rony, ingevallen na maandenlang blessureleed, scoorde gelijk in de eerste minuut. Sorry man, maar ik stond nog op de trap van de kantine toen ik in de verte juichende Purmersteijners zag en dus ook niet het doelpunt kan beschrijven. Jeffrey probeerde het mij uit te leggen, maar dat werd een te technisch verhaal, waar ik al snel het spoor bijster van was. Maar dat hij mooi was (en Oh zo belangrijk) dat stond als een paal boven water. En de “Blauw Witte Leeuwen” gingen door. Met Sebastiaan, Donny en Chivano als kwelgeesten voor de RODA defensie werd de tegenstander volkomen onderste boven gespeeld. Eerst was het Chivano  die de bal voorgaf, waarna Donny de 0-2 schitterend binnen tikte en daarna was het  Donny die Chivano bediende, waarna de 0-3 een feit was.

Kortom een goede en nuttige overwinning op een goed voetballende tegestander. Echter het had ook zo maar anders af kunnen lopen als RODA het overwicht in de eerste helft uitgebuit had. Toch moet ik het gehele team een groot compliment geven vanwege zijn veerkracht en wil om goed voetbal te blijven voetballen. Onze concurrenten wisten ook de volle winst tepakken, waardoor het verschil blijft zoals het is. Volgende week maken onze vrienden uit Velserbroek de tocht naar de van IJsendijkstraat. Historisch gezien weten we dat de wedstrijden tegen VSV nooit makkelijk zijn en dat er altijd tot de laatste snik gestreden zal moet worden. Geen onderschatting dus deze keer. Als dat allemaal klopt, zie ik de drie punten alweer gloren aan de horizon.

evanzet