ADO’20 3 - Purmersteijn 2 0-2 (0-0)

Eerlijk is eerlijk, ik heb de afgelopen weken flinke kritiek geleverd hoe Purmersteijn met z’n tweede elftal om gaat, maar als er dan iets positief te melden is, moet dat dan ook maar gelijk gebeuren.

Afgelopen vrijdag hadden de mannen een team uitje in restaurant Brasa op de Koemarkt. Omdat ik ergens anders toevallig een hapje eten was, kwam ik even buurten en ik kan vertellen dat de sfeer geweldig was. Ik zag zo’n twintig man zich geweldig vermaken. Een stukje teambuilding van heb ik jou daar!!!

Gisteren stond echter de  wedstrijd tegen de derde van onder staande ADO’20  op het programma. Zoals ik vorige week reeds vermeldde, is ADO’20 altijd een moeilijk te bestijden tegenstander. Echter met slechts 15 behaalde punten, mocht deze wedstrijd niet al tot onoverkomelijke problemen leiden. Dat fictie en werkelijkheid vaak mijlenver uit elkaar kunnen liggen, werd gisteren maar weer eens ondubbelzinnig bewezen. De “suoer ezels” waren het veld op gestapt om hun huid zo duur mogelijk te verkopen. Zonder wissels werd al snel duidelijk dat kwa voetbal er niet veel te verwachten was van onze tegenstander. Men heeft het vaak over een bus die geparkeerd wordt, maar dit was geen bus, maar een hele remise met bussen. Toch waren de eerste kansen ironisch genoeg voor de tegenstander. Twee maal werd in het centrum misgetast, waardoor er behoorlijke kansen ontstonden, waar Niels echter goed bij zat. Purmersteijn wist in de eerste helft weinig te doen met het vele balbezit. De paar keren dat ze gevaarlijk werden stak de grensrechter (wel of geen buitenspel) zijn vlag resoluut in de lucht. Omdat de warrig fluitende heer Tunen de grensrechter waarschijnlijk nog nooit ontmoet had (wij hebben deze voetbal vervuiler vanaf de C junioren mee gemaakt), floot hij telkens wanneer de vlag omhoog ging. Ook dit kwam het spel niet ten goede en leidde tot veel irritatie op het veld.

Ik denk dat Rene een stevig gesprek heeft gevoerd in de kleedkamer, want na de thee kwam er een ander Purmersteijn uit de startblokken. Niet dat de kansen zich gelijk opstapelden, maar er zat duidelijk meer agressie in het spel. Er was het tweede bedrijf slechts een team dat wilde voetballen en dat waren de “Blauw Witte Leeuwen”. Toch wilde de bal er niet in daar er telkens weer een voet of een lichaam voor de bal gegooid werd door de overigens sportief spelende Heemskerkers.

Gaande de wedstrijd begon ook de scheidsrechter door te krijgen dat er een soort nar langs de lijn stond met een vlag in zijn handen en begon hem steeds vaker te negeren (wat ben ik toch blij dat wij een serieuze grensrechter hebben). Dit gaf wat meer ruimte, maar tot echte kansen leidde dit ook weer niet. Helaas moest uitblinker Leroy zich laten vervangen door Dean. Net toen de toeschouwers genoegen begonnen te nemen met een gelijkspel, sloeg Purmersteijn toe. In het onoverzichtelijke situatie op de penaltystip was het Kevin die de bal in de draai langs de kansloze keeper schoof. Terechte vreugde was het resultaat. Terwijl de tegenstander de tegeslag nog niet eens verwerkt had, was het Fouzy die nu een mooie solo de bal voor de tweede maal in het net deed belanden. “Over en uit”. Niet lang daarna floot de scheidsrechter voor de laatste keer en zaten de drie punten in de tas.

Al met al een lastige wedstrijd met niet al te best spel. Toch blijft het moeilijk voetballen tegen een ploeg die zich volledig in graaft. Rustig blijven spelen is de enige remedie en dat betaalde zich op het scheiden van de markt volledig uit. De resultaten van onze concurrenten gaven bovendien reden tot een grote grijns. Aanstaande zondag volgt er weer een kluif om je niet in te verslikken, nl  ZAP uit Breezand. Op dit ogenblik zijn er geen makkelijke tegenstanders meer. Iedereen probeert om kampioen te worden of niet te degraderen.  Met nog zes wedstrijden te gaan zal elke wedstrijd een finale moeten zijn. Als jullie met deze instelling het veld op gaan, kan dit seizoen nog wel eens een heel mooi einde tegemoet zien.

evanzet