FC Den Helder 2 – Purmersteijn 2 1-2 (1-2)

Als je ver de provincie in gaat kun je in sommige gevallen nog wel eens wat leren van mensen die er andere gedachten op na houden. Zo ook afgelopen zondag. Twee maal drie kwartier hebben we naar een gillende en tierende coach moeten luisteren, die constant de scheidsrechter probeerde te intimideren of zijn spelers tot ver over de grens trachtte op te jutten. Dat hij daarbij ver over de (verbale) shreef ging moge duidelijk zijn. Volgens de overigens correct vlaggende grensrechter heet dat in Den Helder beleving. Zo zie je maar weer eens dat je op zo’n  mooie zondag ook nog eens wat op kunt steken.

FC Den Helder had de afgelopen weken redelijke resulaten behaald, waaardoor Purmersteijn gewaarschuwd naar de kop van Noord Holland vertrok. Een gewaarschuwd mens telt vaak voor twee, maar niet dat gold niet voor de spelers van Purmersteijn 2. Verkeerd uitschieten deed de bal bij de tegenpartij belanden, die heel snel schakelde, waarna de bal binnen “no time” achter Aron belandde. Purmersteijn raakte daarvan toch wel een beetje van de kook. Het is dat FC Den Helder over een zeer matig team beschikt, waardoor de schade binnen de perken bleef, maar anders had ik het nog niet geweten. Gelukkig herpakte de markstedelingen zich redelijk snel en draaiden de “jutters” de duimschroeven aan. Het spel ging met sprongen vooruit en het talrijke publiek kon zijn waartoe dit jonge team in staat is. Met uitstekend poistiespel werden de “nieuwe diepers”van het spreekwoordelijke kastje naar de muur gestuurd. Na een half spelen leidde dit eindelijk tot resultaat. Een harde en strakke voorzet van Luca verwarde een verdedige,r die Kevin in zijn rug zag opduiken,  dermate dat hij in pure paniek de bal achter zijn eigen doelman schoot. Dit was een mooie opsteker. Niet lang daarna viel de 1-2. Goed doorjagen van het hele team leidde balvelies bij de tegenstander in waardoor de erg goed spelende Yassir vrije doortocht kreeg. Via de keeper stuiterde de bal over de lijn en was de stand teminste een beetje in overeenstemming met het spelbeeld.

Zoals hierboven reeds vermeld werden de Heldenaren flink opgejut door hun trainer en dat deed de spanning in het veld af en toe flink oplopen. Gelukkig werd de rust zonder verdere kleerscheuren behaald. De break werd door ondergetekende en Ruud Luiks benut om een ouderwets partijtje tafelvoetbal te spelen. Helaas voor Ruud was er geen houden aan. Met 6-2 delfde hij het onderspit. De negende bal (er zijn altijd 9 ballen bij dit spel) moest worden afgekeurd daar hij de tafel optilde.

Het tweede bedrijf gaf een Purmersteijn te zien dat wederom superieur voetbal liet zien, maar vergat zich zelf te belonen. Zeker vier maal heb ik een “Blauw Witte Leeuw” alleen voor de keeper zien verschijnen, maar geen enkele keer wisten zij het net te vinden. Hieruit putte de tegenstander moed en met de lange bal werd getracht de lange spitsen in stelling te brengen. Dit zag er vaak bevaarlijker uit als dat het was, maar een bal hoeft maar een keer verkeert te vallen en de stand is weer gelijk. Gelukkig maakte Aron zijn fout aan het begin van de wedstrijd meer dan goed en stond steeds zeer allert te keepen.

Met het vorderen van de wedstrijd werd het steeds spannender. De sfeer werd grimmiger en enkele spelers van de thuisclub maakten het regelmatig te bont. Hier had de overigens goed fluitende heer Bakker eigenlijk strenger tegen op moeten tereden. Dat gebeurde dus niet waardoor de slotminuten een beetje in een chaos ontaardden.

Net op het moment dat spelers elkaar naar het leven stonden floot de scheidsrechter voor de laatse maal en dat was maar goed ook. Gelukkig heeft Rene ze wel allemaal op een rijtje en manouvreerde alle spelers keurig naar een hoekje van het veld om ze even af te laten koelen.

Volgend weekend zijn we helaas vrij, maar de week daarna moeten we naar Velserbroek waar de mannen van VSV ons op zullen wachten. Dit elftal heeft niets meer om voor te vechten, maar VSV uit is voor Purmersteijn altijd een lastig te bestpelen tegenstander. Met nog 4 wedstrijden te gaan ligt de nacompetitie op ons te wachten. Elke wedstrijd zal dus als een finale gespeeld moeten worden. Als dat bij iedereen tussen de oren zit dan ga ik met een gerust gevoel naar de kust.

evanzet