Purmersteijn O 14-1 - DEM O14-1, uitslag 3-5

Eerlijk is eerlijk, dit was niet de beste wedstrijd tot nu toe van Purmersteijn O 14-1 en daar wist DEM O 14-1 goed van te profiteren.

De eerste helft begon veelbelovend voor Purmersteijn, want al vrij snel wist Amer razendsnel zijn weg te vinden naar het doel en maakte zijn rush ook prima af: 1 - 0.

DEM drong vervolgens steeds meer aan, wat uiteindelijk resulteerde in een tegengoal. De teams waren aan elkaar gewaagd en het wachten was op een volgende treffer van een van beide teams. Purmersteijn was kennelijk nu weer aan zet. We kwamen op voorsprong door alweer een vlot lopende aanval aan de rechter kant, die ook weer prima werd opgepakt en afgerond door Amer. Wat in de eerste helft echter ook opviel was dat de opbouw van Purmersteijn vrij traag verliep. De achterhoede kon de bal niet goed kwijt en wilde of kon ook niet direct de lange bal spelen richting voorhoede. Het steekspel achterin leidde tot een aantal benauwde momenten, omdat er een speler van DEM tussen zou kunnen komen. Uiteindelijk kwam DEM op gelijke hoogte. Uit een corner werd de bal doorgekopt en stond er onvoldoende lengte in het strafschopgebied om het de koppende tegenstander lastig te maken. Met 2-2 in de rust kon de wedstrijd in ieder geval nog alle kanten op.

De 2e helft werd DEM, dat technisch verzorgd voetbalde, direct weer gevaarlijk, zette goed druk en er werd weer gescoord uit een dood spelmoment. Een indraaiende vrije trap is al lastig te verdedigen, maar we liepen op dat moment ook niet goed mee met de tegenstanders. Resultaat was dat een aantal spelers van DEM kwam vrij voor Zlatan: 2-3. Purmersteijn liep dit keer dus achter de feiten aan. En wanneer je steeds meer de nadruk legt op de aanval, geef je automatisch ook wat meer ruimte weg, het spel werd wat onverzorgder, waardoor de tegenstander meer kansen kreeg om toe te slaan. Gevolg: 2-4. Purmersteijn drong meer en meer aan en de scheidsrechter zag in deze hectische fase van de wedstrijd ook nog een handsbal van DEM in het strafschotgebied over het hoofd. Uiteindelijk kwam de aansluitingstreffer er dan toch: 3-4 en Purmersteijn had weer hoop. Helaas wist DEM de stand ook weer snel om te buigen naar 3-5. Een van de spelers van DEM wist het record "scoren vanaf 35 m" van Matthew te evenaren. We gaven de strijd niet op, maar ergens in het achterhoofd wisten we al dat het vandaag niet meer ging lukken. Er waren nog wel kleine kansen, maar de hoop op minimaal een gelijke stand vervloog per minuut.
Jammer jongens, verliezen doet pijn (want dat was een tijd geleden....) en leren doet soms ook pijn. Wat we zeker weten is dat we van dit soort wedstrijden alleen maar beter en scherper kunnen worden, als je maar van de fouten leert.