VVW 2 – Purmersteijn 2 5-1 (3-0)

Speelde het eerste deel van dit tweeluik zich nog af onder schitterende zomerse omstandigheden, het tweede deel tartte elk voorstellingsvermogen. Met een wind op orkaankracht dwars over het veld, gelardeerd door slagregens, werd de eerder gestaakte wedstrijd om 11 uur (letterlijk en figuurlijk) weer nieuw leven in geblazen. Al heel erg snel bleek het dat er deze morgen maar 1 team op het veld stond dat ten koste van alles wilde winnen. Helaas waren dat niet de “Blauw Witte Leeuwen” want die liepen er maar bleekjes bij. Natuurlijk zijn er dan altijd wel excuses aan te voeren. Het kunstgras veld was van een bedroevend niveau en de enorme wind was zeker niet in het voordeel van Purmersteijn. Dit was allemaal waar, maar als je zo slap aan zo’n wedstrijd begint, kun je net zo goed thuis blijven.

Als ik de vele verhalen mag geloven is VVW een team dat al drie jaar achter elkaar is gepromoveerd zonder kampioen te worden. Dit zegt erg veel over de instelling van dit elftal. Wellicht nooit de beste maar wel onverzettelijk. Vanaf het allereerste begin werd het tweede overrompeld door de hard maar fair spelende Werverhovers. Daar waar wij onze benen terug trokken gingen zij er nog eens extra fel in. Als er dan ook nog eens aardig gevoetbald wordt, dan is het wachten op de openingstreffer. Het is dan wel extra jammer dat die viel uit een strafschop na een eerdere buitenspel situatie. Ondanks protesten bleef de verder prima fluitende heer Gertges bij zijn beslissing. Uiteraard had dit natuurlijk voor het verdere verloop van de wedstrijd geen zier uitgemaakt. Purmersteijn bleek niet bij machte te zijn haar favoriete spelletje te spelen. Natuurlijk kwam dit zeer zeker door het weer en het slechte veld, maar ook daar moet je mee om leren gaan. Als er geen 110% focus is, kun je beter thuis blijven en de sjoelbak uit de kast trekken (ook leuk)

Nog voor de rust viel ook nog eens de 3-0. Dit was voor de vele toeschouwers een reden om alvast een voorschot te nemen op het periodekampioenschap. Met vuurwerk werd dit nog eens extra kracht bij gezet.

Na de rust was de wedstrijd iets meer in balans. VVW hoefde niet meer en Purmersteijn vocht een reeds verloren strijd. Kevin wist nog wel de spreekwoordelijke eer te redden, maar veel verder dan dat kwamen de Purmerenders niet. Zo kwam er een eind aan een wedstrijd met een (door de omstandigheden) ietwat surrealistisch karakter. Niet dat ik naar excuses ga zoeken, maar ik weet dat dit elftal zo veel beter kan voetballen als wat we gisteren gezien hebben. Er is een groor verschil tussen willen winnen en HET (kunst)GRAS OP WILLEN VRETEN OM TE WINNEN. Ik denk dat sommigen daar maar eens heel erg goed over na moeten gaan denken.

Een dikke pluim verdienen daarentegen wel alle toeschouwers, die de barre weersomstandigheden hebben getrotseerd en (mbt de Purmersteijn ouders) de gifbeker tot de laatste druppel hebben leeg gedronken.

Toch zijn er bij iedere wedstrijd maar slechts drie punten te vergeven en volgende week wacht Kolping Boys weer. Voor de beker werd dit team met ruim verschil geklopt, dus alle redenen voor voor onderschatting liggen hier op de loer. Uiteraard gaan Rene en Jeff dit deze week volledig de kop in drukken en gaan de punten zondag weer mee naar Purmerend.

evanzet