O12-2 doet weer volop mee na geweldige overwinning op de koploper en ook nog eens een top verslag uit de ogen van een voetbalmoeder

Beste supporters van de O12-2

Onze razende reporter staat momenteel op de  lange latten dus was de eer aan zijn vrouw om deze week het verslag te schrijven van de belangrijke wedstrijd tegen de koploper Fortuna Wormerveer.

Er zijn tegenwoordig genoeg vrouwen die enorm veel verstand van voetbal hebben, helaas is deze voetbalmoeder daar niet 1 van. Dus om bij u de teleurstelling te voorkomen, een echt technisch verslag gaat dit niet worden.

Het enige wat ik weet is dat er 11 voetbalzonen en een bal op het veld aanwezig moeten zijn. En termen als buitenspel daar ga ik me al helemaal niet aan wagen.

De razende reporter begint zijn verhaal vaak met de opstelling van het team maar het verhaal van een voetbalmoeder begint al vele uren daarvoor.

Waarbij de voetbalmoeder ervoor moet zorgen dat alle attributen klaargelegd zijn en daarbij de voetbalzoon ook regelmatig moet vragen zijn telefoon weg te leggen, te gaan eten en zichzelf aan te kleden alvorens we kunnen vertrekken.

We moesten om 08:45 verzamelen bij Purmersteijn om dan in een kolonne naar Fortuna Wormerveer te rijden. Ik was daar netjes vijf minuten te vroeg om er vervolgens achter te komen dat bij enkele spelers vijf minuten later ook een optie is.

Mijn missie..........de auto voor mij volgen, hoe moeilijk kan dat zijn?  Al snel kwam ik erachter dat de voorste auto voor mijn gevoel niet hard genoeg reed en ik de achterste auto al een lange tijd niet meer in het zicht had. Dit kon ook te maken hebben dat ik mijn richtingsaanwijzer niet te vaak gebruikte maar dat ter zijde, ik was nog lerende.

Eenmaal aangekomen gingen onze voetbalzonen met de coach mee voor een topbespreking. En dan zit voor ons voetbalmoeders de eerste helft erop. Vervolgens lopen we rondjes om de voetbalvelden om de kantine te vinden, daar waar het net begon te regenen was het toch weer hilariteit om er na tien minuten achter te komen dat we de verkeerde kant op waren gelopen. Eenmaal in de kantine krijgen we een lekker bakje koffie en thee en begint onze topbespreking. Hoe was het afgelopen week op je werk, wat hebben onze jongste telgen deze week weer uitgespookt, hebben we “ons” al ingeschreven voor de nieuwe school en zelfs een sinterklaasverhaal kwam nog voorbij. Hoe gezellig en belangrijk dit moment ook is, een paar minuten voor aanvang van de wedstrijd doen wij onze jassen dicht, pakken onze paraplus en begeven wij ons richting het veld. Met onderweg nog een waarschuwing tegen onze jongste telgen om weg te blijven van de bekende sloten die zich om elk voetbalcomplex begeven.

Bij het veld aangekomen zien we onze voetbalzonen met gespannen gezichten beginnen aan de wedstrijd. In de auto is mij veelvuldig uitgelegd dat ze “moeten” winnen van de koploper om dan kampioen te kunnen worden. Ik wilde nog een opmerking maken in de trant van huiswerk “moeten” maken maar dit slikte ik maar in.

De voetbalzonen laten mooi spel zien, de bal rolt van de ene naar de andere speler en binnen tien minuten staat het 1-0. En daar komt de taak van de voetbalmoeder weer om de hoek: JUICHEN en KLAPPEN.

Als trotse wezens staan wij langs de kant en de regen en kou is opeens een stuk minder erg.

De scheidsrechter was een zeer vakkundig man, met mooie benen, die een zeer rechtvaardige wedstrijd floot. Na een overtreding van Fortuna kregen de voetbalzonen een penalty.

Je ziet de spanning op het gezicht toenemen nadat de coach de naam had geroepen van de uitverkorene voetbalzoon. Hij neemt een aanloop en mist….. je ziet de zware teleurstelling op zijn gezicht.

Als voetbalmoeder voel je dan een dolk in je hart, je wilt over de omheining springen, je voetbalzoon in je armen sluiten en zeggen dat het helemaal niet erg is, volgende keer beter. Maar ook wij zijn met schade en schande voetbalmoeder geworden dus weten wij dat dit eerder schaamte oplevert dan troost dus blijven wij netjes achter de omheining en roepen zachtjes: maakt niet uit! Komt goed.

Helaas door een raar rondvliegende bal schoot onze voetbalzoon tijdens de verdediging zelf de bal in eigen doel. Wederom voelt een voetbalmoeder weer de behoefte om over de omheining te springen maar ook hier geven we niet aan toe.

Vervolgens maakt Fortuna 2-1. Hoe deze goal tot stand is gekomen kan ik jullie helaas niet vertellen omdat het de beurt was aan deze voetbalmoeder om te kijken of onze jongste telgen nog niet tot hun knieën in het water lagen.

Onze voetbalzonen kun kopjes gingen verder omhoog en nog meer tactiek kwam uit de hoge hoed waardoor de voetbalzonen scoren!! Uiteraard voeren wij onze taak weer goed uit en JUICHEN EN KLAPPEN uit volle borst. 2-2 Het is rust.

Inmiddels weten we wel de weg naar de kantine en verlangen we naar een warm kopje thee of koffie. Daar wij opeens niet de enige zijn ( vijf minuten hiervoor was de kantine nog leeg) duurt het even voor we de warme troost in handen hebben. En net als we willen gaan zitten worden we alweer gesommeerd om ons naar het voetbalveld te begeven. Onze voetbalzonen staan er weer klaar voor. De ene na de andere bal zit net naast, vliegt over, paal of is in handen van de keeper. Vijf minuten voor het einde van de wedstrijd, waarbij wij ondertussen natgeregend zijn en het kansloos is geweest dat we afgelopen week nog naar de kapper zijn geweest, scoren onze voetbalzonen hun derde doelpunt! JUICHEN en KLAPPEN dat kunnen we als de beste dus laten we ons ook nu weer horen. Na het laatste fluitsignaal juichen ook de voetbalzonen op het veld en vertrekken wij richting de inmiddels zeer bekende kantine om te wachten op onze schoon gedouchte voetbalzonen.

Voor een voetbalmoeder begint nu de derde helft. En dat is helaas niet dezelfde helft als voor de voetbalvaders met een biertje in de gezellige kantine. Nee wij moeten nu de voetbalverhalen aanhoren, sporttassen nakijken of alles weer terug is naar de rechtmatige eigenaar, wassen (O12-2 heeft een top wasvrouw!! Echt een diepe buiging!!) en alles opruimen. Maar voor deze voetbalmoeder begint het gehele verhaal weer opnieuw als ik mijn tomtom instel ( waar is nu mijn kolonne?) om richting Purmersteijn te rijden waar mijn jongste voetbalzoon zich op de groene velden mag begeven. Mijn pedagogische gezondheidsopvoeding ben ik allang weer vergeten als ik met mijn voetbalzonen een patatje eet bij Purmersteijn en me opmaak voor de nieuwe wedstrijd.

Groetjes  van een genietende voetbalmoeder.

P.s. Van onze huisfotograaf kreeg ik punten door geappt om te verwerken in dit verslag. Wellicht dat u als voetbalkenner hier wel iets van snapt of mee kan:

Fortuna uit

10' 0-1 Nick

12' Thijs mist penalty na overtreding op Joshua 18' 1-1 van richting veranderd schot 21' 2-1 afstandschot hoog 22' 2-2 Maiki attent op misser van de keeper.

Rust

44' 2-3 joshua schot na aangeven Maiki

Joshua 1x paal
Maiki 2-3x 1 op 1 met keeper gemist