Purmersteijn 2 – Magreb ’90 2 2-1 (1-0)

Uw reporter moest afgelopen zondag helaas een dubbel rol vervullen, waardoor het verslag er eigenlijk een beetje bij ingeschoten is. Is dat terecht? Ja en nee, maar van verschillende kanten heb ik inmiddels te horen gekregen dat dit eigenlijk niet kan. Ik moet dan het hoofd deemoedig buigen en mijn excuses aan een ieder overbrengen die tevergeefs naar het verslag heeft lopen zoeken.

Ik zal toch proberen wat ik van achter de kroketten, fricadellen en hamburgers gezien heb zo goed mogelijk weer te geven. Het was erg warm deze ochtend. Niet prettg voor onze voetballers, maar nog meer voor onze Utrechtse tegenstander, daar de meesten reeds met de Ramadan bezig zijn. Ik geef het je maar te doen, niet eten en niet drinken en toch een wedstrijd spelen. Het begin was erg vlak. De Utrechters tikten de bal vaak achter in het rond en Purmersteijn liet het min of meer gebeuren. Magreb beschikt over een goed en handig team, dat snel in de omschakeling is. Toch konden ook zij geen potten breken. De Marktstedelingen kregen echter wel een paar kleine mogelijkheden, maar wisten die niet te benutten. Toch viel de 1-0 en die was ook eigenlijk wel verdiend. Een hoge voorzet van Sebastian werd door Kevin mooi tegendraads ingekopt. De bal ging tergend langzaam de hoek in. Omdat de keeper op het verkeerde been stond was hij bij voorbaat al kansloos. Met deze stand brak ook de rust aan en kon er wat verfrissende limonade genuttigd worden. De tweede helft gaf eigenlijk hetzelfde beeld. Een dominerend Purmersteijn en Magreb loerend op zijn kansen. Het was Dilandro die op zijn geheel eigen wijze de 2-0 liet aantekenen nadat de keeper een afstandschot moest los laten. Iedereen verwachtte nu een “walk over”, maar niets was minder waar. De “Domstedelingen” vonden verassend genoeg hun tweede adem en drongen Purmersteijn terug. Dom balverlies op het middenveld leidde de aansluitingstreffer in en gaven de toeschouwers nog een flink aantal angstige minuten. De wedstrijd werd scherper en onze tegenstander ging tot het gaatje. Gelukkig had scheidsrechter Graper zijn zaken goed voor elkaar en waar een mogelijk brandje had kunnen onstaan trad hij zeer adequaat op. Precies op tijd werd er afgefloten en konden de armen omhoog. Over twee wedstrijden waren de “Bruin Witte Leeuwen”een terechte winnaar. Onze complimenten gaan uit naar onze tegenstander die twee wedstrijden een goede en prettige tegenstander bleek te zijn. Echter er kan er maar een winnen en dat waren wij.

Aanstaande zondag volgt het laatste deel van de nacompetitie. Dan moeten we het opnemen tegen het (alweer) Utrechtse Hercules dat tegen degradatie strijdt. Kortom alle ingredienten zijn weer aanwezig om een bezoek aan ons mooie sportpark weer de moeite waard te laten zijn. Allemaal vroeg naar bed op zondag en maandag knallen.

evanzet