Purmersteijn 2 – Hercules 2 4-0 (2-0)

Af en toe nemen gedachten een vrije loop met mij. Zo ook gisteren toen ik ineens terug moest denken aan een druilerige zondag ochtend van het vorige jaar. Op 27 november nl. speelde Purmersteijn 2 een kansloze wedstrijd tegen Kolping Boys, dat inmiddels al is gedegrareerd. Met slechts 11 verldspelers en een reserve keeper moest de strijd aangegaan worden met de Oudorpers. Zoals zo vaak waren alle fitte spelers aanwezig. Chivano, Dejan, Rony, Boy, noem ze maar op. Om elf uur stonden zij in de kou paraat om met opgestroopte mouwen er het beste te van maken. Dat de wedstrijd in een 2-0 nederlaang eindigde, was gezien de veldverhouding niet eens onterecht. Het duel van gisteren stond echter in schril contrast met de hierboven beschreven ontmoeting. Zeven wisselspelers telde ik op de bank. Ondanks deze luxe heb ik er toch een dubbel gevoel bij omdat veel van de spelers die op 27 november om 11 uur in de kou goed genoeg waren om aan de start te verschijnen, nu met een plaats op de bank genoegen moesten nemen. Het is wrang dat wanneer de slagroom op de taart gespoten gaat worden, je aan de kant staat om de spatel af te likken.

De tegenstander van gisteren is een van de oudste voetbalverenigingen van ons land. Op 22 april 1892 werd deze club opgericht. Er zijn cricket, tennis en badminton takken dus er iets voor ieder wat wils. De wedstrijd begon keurig op tijd en het was onze tegenstander die zeker in het begin het beste van het spel had, zonder overigens enig gevaar te stichten. Na een minuut of vijftien begon Purmerstteijn het initiatief meer naar zich toe te trekken en zo ontstonden er enkele mogelijkheden. Na enige plaagstoten was het Donny, die vanaf de linkerkant de bal hoog in het strafschopgebied deed neerdalen. Sebastian was er als de kippen bij om hoog torend boven de keeper de bal in het net te koppen. Dat was een goede opsteker en insprireerde tot meer. Niet lang daarna was het Donny die een pegel los liet die op de paal uiteenn spatte. Daniel, die altijd op dit soort kansen loert, was er als de kippen bij om de 2-0 binnen te tikken. Met deze stand brak de rust aan en kon erweer eens van Dick’s limonade genoten gaan worden.

Het tweede bedrijf gaf een nog beter voetballend Purmersteijn te zien dat zijn tegenstander volledig zijn wil op legde. De drie nul werd na een mooie actie wederom door Daniel binnen geschoten. De vier nul kwam tot stand na schitterend combinatie spel, waarbij Donny aan het einde de trekker over mocht halen.

Zo kwam er een einde aan een leuke sprotieve wedstrijd die vlekkeloos in goede banen werd geleid door de heer Mand en zijn twee (KNVB) grensrechters. Zo zie je maar weer eens, zonder clubgrensrechters is er geen gezeik langs de lijn (zelfs niet als ik er sta). Ook deze mensen maken wel een een fout, maar omdat zij niet geleid worden door club belang is iedereen bereid dat te vergeven.

Zondag staat het tweede deel op het programma en ogenschijnlijk staan de “Blauw Witte Leeuwen” al met 1 been in de hoofdklasse. Echter, de tegenstander zag er op het laatst allerminst geknakt uit. Het blijft dus zaak om tot het allerlaatst gefocused te blijven en 100% geconcentreerd aan de start te verschijnen. Rene en Jeff zullen ongetijfeld waken voor te veel optimisme.

Door deze 4-0 overwinning heeft Purmersteijn een mooie stap richting de hoofdklasse gezet. Ga nu niet denken (gezien ik hierboven geschreven heb)  dat ondergetekende dat niet schitterend vind. Sommige mensen verstaan de kunst om mijn schrijfsels feilloos verkeerd te interpreteren. Ook ik juich het toe dat onze jongens , na twee mislukte pogingen, eindelijk hun kunsten een stapje hoger kunnen laten zien, ondanks dat het laatste deel een beetje”dubbel” blijft.

evanzet