Kon. HFC 2 - Purmersteijn 2 3-0 (2-0)

lavazza

gevulde koeken

Vooraf had eigenlijk niemand het tweede elftal enige kansen toegedicht in de zware uitwedstrijd tegen de “Koninklijke” uit Haarlem zuid. Het begin was eigenlijk exact zoals verwacht. Met snel spel en dito positie wisselingen werden de “marktstedelingen” volledig zoek gespeeld. Het mocht dan ook een klein wonder heten dat de stand na vijf minuten nog steeds “nul nul” stond. Jammer was het dan ook dat de openingstreffer eigenlijk door ons zelf werd weggegeven nadat onze doelman de bal door het midden verkeerd had beoordeeld. Gelukkig was Jesse er na een lange tijd van blessureleed weer bij. Het is altijd weer prettig om een goede voetballer weer terug te zien keren. Toch viel de tweede goal na ongeveer dertig minuten wederom uit de lucht vallend. Op het middenveld werd de doelpunten maker geen stro breed in de weg gelegd. Zijn niet al te harde, niet geheel onhoudbare schot viel van zo’n 22 meter binnen in de verre hoek. Zo kan het gebeuren dat je met de rust volkmomen terecht achter staat, zonder dat de tegenstander daar zelf echt veel aan had bijgedragen. Jammer, maar helaas.

De rust is bij KHFC is altijd een warm bad. Heerlijke Lavazza koffie, ok 1,75 is aan de prijs voor een voetbalkantine, maar liever dat dan een kop slootwater voor 1 Euro. Ook de innerlijke mens kan komt niet tekort. Heerlijke gevulde koeken, appeltaart of Brownnies, het kan niet op. Genietend in de serre onder een (bijna voorjaars) zonnetje lieten we het ons goed smaken.

Na de thee (waarschijlijk ook van hoge kwaliteit) toch een heel andere wedstrijd. Ik ben er nog niet helemaal achter hoe Jeff de boel weer op de rails gekregen had, maar brutaal trok Purmersteijn het initiatief naar zich toe. Er onstond langzaam aan iets dat op een echte wedstrijd leek. De enigszins verbleekte “Blauw Witte Leeuwen” kregen ineens weer wat kleur op de wangen. Dit leidde tot mogelijkheden en zelfs ook wat kansen. Een enorme ros van Dejan spatte uiteen op de lat, Lex kwam net een teenlengte te kort om  de bal er in te tikken terwijl een goed genomen vrije trap van Mauro net langs de verkeerde kant van de paal zeilde. Er ontspon zich een levendige en vooral sportieve wedstrijd waarin beide team elkaar met veel respect lieten voetballen. Natuurlijk bleven de “Muggen” het beste voetbal spelen maar het onverzettelijke Purmersteijn maakte duidelijk dat men niet afgeslacht wenste te worden. Aron nam goed revanche op zijn minder eerste helft met een paar knappe reddingen en de weer goed spelende Chivano maakte duidelijk hij altijd gevaarlijk blijft, mede dankzij zijn snelheid. Helaas viel de 3-0 in de laatste minuut. De uitstekend fluitende scheidsrechter Alhaddad maakte daarna gelijk een eind aan de wedstrijd. Jammer was het wel dat Illias (schouder uit de kom) en Ismael (nog onbekend) met vervelende (echte kunstgras) blessures het ved moesten verlaten. Gelukkig waren Rivelinho en Fouzy goede vervangers.

Tja wat moet ik nu van deze wedstrijd zeggen. Een dubbel gevoel, dat is zeker. De zege was uiteraard volkomen verdiend maar met een beetje meer geluk en gogme, had het toch ook wel helemaal anders kunnen aflopen. Volgende week uit naar Heemskerk om de strijd aan te binden tegen het inmiddels op de derde plaats staande ADO’20. De super ezels zijn altijd een moeilijke tegenstander voor Purmersteijn, maar als ik naar de tweede helft kijk, zijn er zeker kansen.

evanzet