HELD OP STOKKEN

Ijzeren Rinus

HELD OP STOKKEN

Nog steeds ben ik er van overtuigd dat het Nederlands elftal in 1974 gewoon wereld kampioen was geworden als Rinus Israel niet net hersteld was van een zware knie blessure. Nu moest “Ijzeren Rinus” slechts genoegen nemen met enkele invalbeurten. Nederland heeft geen betere (en gemenere) centrale verdediger gehad als de speler die zijn carriere begon bij DWV uit Amsterdam Noord. Als eerste Nederlandse voetballer mocht hij, als captain van Feijenoord, de Europa cup in ontvangst nemen na zelf ook nog eens de gelijkmaker achter doelman Williams gekopt te hebben. Gisteren, toen ik na de nul drie nederlaag het complex af liep, werd mijn oog ineens getrokken door een man die op krukken liep. Waarempel het was Rinus Israel, die als supporter van JOS/Watergraafsmeer de wedstrijd van het tweede elftal had bijgewoond. Waarschijnlijk was hij weer net geopereerd aan een van zijn “rotte” knieen. Als Ajacied was ik natuurlijk nooit zo’n liefhebber geweest van deze notoire schaver, maar in de loop der jaren heb ik ook zijn enorme kwaliteiten leren waarderen. Hij is altijd een bescheiden man gebleven wat hem met het klimmen der jaren ook gelijk een stuk sympatieker maakte voor iemand uit het vijandelijke kamp. Jammer dat ik hem niet even de hand geschud had om hem te bedanken voor zijn gehele oevre.

Dan de wedstrijd tegen de nummer twee, JOS/Watergraafsmeer. Na de mispeer van vorige week tegen laagvlieger Hoogland stond er deze week weer een “echte” wedstrijd op de rol. De Amsterdammers lieten vanaf het beginsignaal gelijk weten dat ze niet naar Purmerend gekomen waren om presentjes weg te geven. Niels moest al zijn talent aanwenden om de fusieclub van scoren af te houden en , eerlijk is eerlijk, dat ging hem weer eens goed af. Als iedereen doet wat hij moet doen kan het elftal van trainer Jeffrey Lo Foo Sang een behoorlijke prestatie op de mat leggen en dat dat deden ze ook. Terwijl de minuten aan het wegtikken waren, werd het spel beter. Aanvallen was er echter nog niet bij want het was slechts tegenhouden wat het devies luidde. Slechts een “mini” kansje viel er in het eerste bedrijf te noteren. Een lobje van Mauro verdween net langs de verkeerde kant van de kruizing en daar moesten we het dan mee doen. De tegenstander werd echter steeds sterker en het was -ondanks de felle tegenstand- wachten op de openingstreffer. Helaas moest die vallen na verkeerd uitverdedigen, waarna het een koud kunstje was om de bal keihard achter Niels te knallen. Met deze stand brak ook de rust aan en konden er nog wat puntjes op de “I” gezet worden. De Markstedelingen kropen iets meer uit hun schulp waardoor er wat mogelijkheden kwamen. Een heuse kans was er voor Fouzy, die goed doorjagend de bal veroverde en alleen op de keeper af ging. Zijn stiftje was bekeken maar had helaas te weinig snelheid, waardoor de bal net voor de doellijn weggegleden kon worden. Vlak na deze kans op de gelijkmaker viel het doek. Na een snelle combinatie door het midden wist een van de handige aanvallers voor de tweede maal het net te vinden. De koppies gingen hangen en vlak voor tijd werd het ook nog eens 0-3. De uitstekend en rustig  fluitende  heer Wardougan kon niets anders dan de bal op de stip leggen na een overduidelijke overtreding binnen het zestien meter gebied.

Eerlijk is eerlijk, deze ploeg was gewoon een maatje te groot en we hoeven ons helemaal niet te schamen voor deze nederlaag. Volgende week de uitwedstrijd in Uithoorn tegen Legmeervogels. Hier zullen de punten gepakt moeten worden. Als niet de helft weer eens af zegt voor de training en jullie houden je tijdens de wedstrijd aan de opdrachten, dan kan het zondag wel eens een mooie wedstrijd worden.

evanzet