Purmersteijn 2 – Spartanen 2 2-2 (0-2)

winnen verliezen

Dat er weinig verschil zit tussen de nummer 2 van de reserve eerste klasse en de nummer twaalf van de reserve hoofdklasse had ik vorige week reeds laten doorschemeren, maar dat het zo schrijnend was als in de eerste helft had ook ik niet voor mogelijk gehouden.

De eerste twintig minuten viel het allemaal nog wel mee. Purmersteijn had het beste van het spel en het was slechts wachten op de 1-0. Die viel echter aan de andere kant. Slecht verdedigen in de linker zone lag hieraan ten grondslag. Bijna werd het gelijk, maar daar dacht de bar slecht  fluitende heer heer Petterson anders over. Luca werd bij een hoge bal buiten de vijf meter zone hard in zijn rug gelopen door de keeper. Die miste de bal en gaf een schreeuw. Lex was er als de kippen bij om de bal in het lege doel te schuiven. Daar dacht de arbiter echter anders over. Omdat hij (de keeper) een schreeuw gaf (zoals hij later toegaf) besloot hij om een glas zuiver doelpunt te annuleren. Uit de hierop volgende aanval werd de 0-2 vanuit een buitenspel situatie binnen geschoten. Hierdoor moest er met een flinke achterstand ipv een gelijke stand gerust gaan worden.

Na Dick’s wonder limonade en een flinke woede aanval van Jeff brak een andere tweede helft aan. Purmersteijn pakte gelijk het initiatief en binnen een paar minuten ging Rivelinho er aan de rechterkant met de bal vandoor. Zijn afgemeten voorzet belandde op de rechter binnenkant van Dejans voet terecht, die het bruine monster keurig in de hoek draaide. Nu waren de kaarten opnieuw geschudt en moesten de Spartanen terug. Na een minuut of twintig was het Mauro die een vrije trap op de rand van het strafschop gebied mocht nemen. Met een mooie boog wist hij de bal precies op het hoofd van zijn broer draaien, die daar wel raad mee wist en keurig de 2-2 liet aantekenen. Hiermee stond de wedstrijd op zijn kop en was de slechte eerste helft in een klap vergeten. Er ontspon zich een mooie strijd die alle kanten op kon. Jammer is het dan dat er weer een misselijk makende thuisvlagger aan de kant van de Wognummers langs het veld stond. Gelukkig had de scheidsrechter dit wel in de peiling en negeerde de man volkomen, nadat hij een aantal keren de boel flink belazerd had. Soms denk ik, deed Frans dat nou ook maar eens. Echter,  eerlijk is eerlijk en dat duurt vaak ook het langst. Kansen deden zich nog voor aan beide kanten maar, mede door weer uitstekend keepen van Niels, werd er niet meer gescoord.

Verlengen of strafschoppen?  De scheidsrechter had geen enkel  idee. Hoe kan het toch dat je dat niet weet als je ’s-Ochtends (of beter nog, de avond ervoor) je tas inpakt? Wat gaat er gebeuren als de stand na 90 minuten nog gelijk is? De strafschoppen werden bedroevend (en dat is nog positief) genomen. Omdat de tegenstander ze net even minder slecht nam gingen de Spartanen met de overwinning terug naar Wognum.

Zondag staat de wedstrijd tegen AFC uit Amsterdam op het programma. Als er net zo gespeeld wordt als de eerste helft  kunnen we beter een klaverjas wedstrijd in de kantine organiseren. De tweede helft geeft wat meer houvast, maar om van een van Nederlands oudste vereniging te winnen is nog wel even iets meer nodig. Ik denk als iedereen eens gaat doen wat vooraf is afgesproken, geen dingen gaat doen die hij niet kan en zich voor 150% gaat inzetten we een leuke wedstrijd gaan zien.

evanzet