Zilvermeeuwen 2 – Purmersteijn 2 1-2 (0-1)

Na een aantal dagen super weer, was het toch nog even rillen op de vroege zondag morgen. Zilvermeeuwen staat op een mooie plaats in het linker rijtje van de tweede klasse met veel doelpunten voor en veel doeplunten tegen.  Zilvermeeuwen (wat een mooie naam overigens) is een oude (1920) vereniging waarbij het de laatste jaren steeds minder gaat en waarschijnlijk ook gedwongen zal zijn in de nabije toekomst te gaan fuseren. Dat is eigenlijk wel zonde want dan zal die mooie naam gaan verdwijnen en het veld zal waarschijnlijk opgeofferd worden voor de bouw van weer een nutteloos industrie pand wat leeg zal komen te staan. Dat veld is trouwens ook wel weer een pareltje. Helaas staat er aan een kant een (denk ik) splinterniewe sporthal, maar de rest is om je vingers bij af te likken. Lekker klein, perfect grasaveldje, een mooie tribune en bomen rondom. Dat was de mooie setting waarin deze wedstrijd zich ging af spelen. Het tweede team lijkt z’n draai een beetje gevonden te hebben. Na een verdienstelijk gelijkspel tegen Uitgeest, moest en zou de positieve lijn voortgezet worden.

Toch waren er ook nog wat tegenvallers te bespeuren. Billy, wat overbelast, bleef aan de kant terwijl Rony die al een paar weken met zijn gezondheid loopt te kwakkelen ook in de dug out vertoefde. Er was echter ook positief nieuws te melden. Tuan (sorry maar ik weet je achternaam nog niet) kwam de verdediging versterken ( en deed dat erg solide en overtuigend) terwijl heeft aangegeven  vanaf volgende week weer beschikbaar te zullen zijn. Kortom we kunnen de toekomst met meer vertrouwen tegemoet gaan zien.

Om half twaalf vloot de scheidsrechter zijn eerste tonen en gelijk trok Purmersteijn het initiatief naar zich toe. Met goed combinatie voetbal werden diepe gaten geslagen in de verdediging van de “galgezagers”. Tot doelpunten wilde dit echter nog niet leiden. Dankzij goed verdedigen en erg veel geluk hielden de Zaankanters de stand et veel kunst en vliegwerk op 0-0. Het dichtst bij een doelpunt kwam Luca, die na een mooie solo dwars door de verdediging de lat geselde. De met pet en bril uitgerustte keeper moest overuren maken en deed dat ook met veel bravour. Hij kon echter niet voorkomen dat Purmersteijn toch de score opende. Na een msilukte actie van Samir in de 32^e minuut sprong de bal pardoes voor de voeten van Daniel, die deed eerst een paar passen naar het doel en haalde  vervolgens vernietigend uit. Fijn voor hem het dat hij nu eindelijk zijn eerste officiele doelpunt heeft bijgeschreven.

Tot de rust was het slechts een richting verkeer en het enige wat we de “Purmer Eenden” kwalijk konden nemen dat de teller op 0-1 bleef steken. De verdediging gaf geen krimp bij de spaarzame tegenstoten. 

Purmersteijn ging (met Rony voor Samir) verder waar het in de eerste helft mee gestopt was, nl met goed voetballen. De Zilvermeeuwen verdediging kraakte in al zijn voegen en het was een wonder dat de stand niet verder opgevoerd werd. Hierdoor putte de tegenstander wat moed en begonnen tegelijkertijd de “hakbijl” op te graven. Eerst werd Luca door een smerig  knietje in zijn rug het veld uitgeschopt en daarna trapte een tegenstander voor het oog van de tot dat moment uitstekend leidende heer Graper Rony na. In plaats van een rode prent trok hij echter om onbegrijpelijke reden een gele kaart. Of je hebt het gezien of je hebt het niet gezien. Als je het niet gezien hebt laat je gewoon doorspelen, maar als je een gele kaart trekt, geef je aan dat je iemand hebt zien natrappen. Als je dan geen rode kaart trekt geef je al aan dat je aan het matrchanderen bent. En vanaf dat moment was dat ook zo. Zo goed als hij daarvoor floot, zo slecht floot de heer Graper daarna. Onbegrijpelijk maar waar. Toch viel de 0-2 niet lang daarna. Het was de  uitstekend  (voor Luca) ingevallen Yassin  die op zijn bekende wijze weer eens goed door ging en de bal goed terug legde voor de voeten van Rony. Die bedacht zich geen moment en haalde de trekker vernietigend over. Wedstrijd op slot zou je denken, maar dat was niet de mening van de scheids. Een volkomen correcte sliding op de bal op de achter lijn van Sirano werd zonder pardon op de stip gelegd waarna de toegekende strafschop feilloos werd binnen geschoten. Hierna braken nog een 20 tal spannende minuten aan. Met veel fysiek geweld en (van sommige spelers) irritant optreden werd geprobeerd de stand gelijk te trekken. Echter, met een weer foutloos keepende Niels (een wereld redding met zijn rechter voet) op doel, aanvoerder Boy op rechts, de weer super gemotiveerde Dwain en Sirano in de verdediging noem ik een paar spelers op die voorop gingen in de strijd (al kan ik hier ook wel het gehele team opnoemen). Op alle mogelijke manieren probeerde enkelen van onze tegenstanders jullie uit het spel te halen, maar dankzij geconcentreerd te blijven voetballen leverde dat helemaal niets op. Even over half een (waar kwamen al die extra minuten toch vandaan?) floot de scheidsrechter voor de laatste keer en kon een tevreden Purmersteijn de warme douce op gaan zoeken.

Volgende week staat een geheel andere wedstrijd op het prgramma, tw tegen de nog ongeslagen koploper DCG uit Amsterdam. Dat dit een erg moeilijke wedstrijd gaat worden staat als een paal boven water, maar met het getankte vertrouwen, met Quasi en Mauro weer bij de groep en hopelijk een fitte Rony,denk ik dat alle ingredienten aanwezig zijn voor een spetterende pot voetbal.

Ed van Zorg