Purmersteijn 2 – Foresters 2 1-1 (1-1

Net als het eerste elftal moest ook het tweede aantreden tegen Foresters. Na de redelijke resultaten van de afgelopen weken, was er goede hoop dat de drie punten binnenshuis gehouden konden worden.  Maar eerst moest er een flinke tegenslag geeincasseerd worden omdat Mauro wegens een enkel blessure verstek moest laten gaan. Hierdoor moest op het laatste moment het elftal door elkaar gehusseld worden, wat natuurlijk nooit in het voordeel is. Maar ja dat zijn nu eenmaal de problemen waar een trainer en het gehele team zo nu en dan mee wordt geconfronteerd. Foresters is bij verre het zwakste team in deze klasse en vanaf het begin was dat ook wel te zien. Purmersteijn pakte vanaf het eerste fuitsignaal van de matig fluitende scheidsrechter van Schepen het initiatief en kreeg ook gelijk kansen die helaas niet benut werden. Luca verscheen na een mooie solo aleen voor de keeper, maar wist het net niet te vinden. Mitchell, goed vrij gespeeld op de achterlijn, zag de geheel vrijstande Luca over het hoofd, terwijl Sirano, ipv gelijk uit te halen eerst nog eerst nog even de bal voor zijn andere voet wilde leggen. Dit waren drie 100% kansen die er eigenlijk in hadden gemoeten. En hierin schuilt gelijk het probleem dat ik al vele male aan gehaald heb. We zijn te weinig doortastend in het 16 meter gebied. Er ging ook een heleboel wel goed, want het spel zag er voor het grootste deel van de eerste helft goed verzorgd uit. Na een minuut of twintig viel dan ook de verdiende openingstreffer. Luca pikte de bal op het middenveld op, passeerde achteloos twee tegenstanders en bood Sirano een vrije doortocht naar het doel. Die deed precies wat er van hem verwacht wordt, scoren. Dit leek het team de nodige rust en zelfvertrouwen te geven om op dezelfde voet door te gaan. Echter als je de kansen die je krijgt niet benut, help je de tegenstander ook een beetje in het zadel. In de 35^e minuut was collectieve chaos in het centrum van de verdediging er de oorzaak van dat de gelijkmaker geheel onnodig viel. Niels was kansloos tegen het schot van een volledig vrijgelaten tegenstander. Na de thee was de strijd iets meer in balans. Niet dat de “Heilooer rapen” nu gelijk de pannen van het dak speelden, maar verdedigend hadden zij hun zaken iets meer op orde. Hierdoor onstonden er niet meer zulke grote kansen als in het eerste bedrijf, alhoewel Purmersteijn nog wel steeds het beste van het spel had. Het uitblijven van een doelpunt inspireerden de “Blauw Witte Leeuwen” niet om hun beste spel te laten zien. In tegendeel, het spel werd rommeliger en te vaak werd de lange bal gehanteerd, en hiermee ging men voorbij aan het feit dat dit team de meeste keren combinerend tot zijn beste prestaties komt. Foresters rook dat er eventueel meer uit te halen was en trok het laatste kwartier brutaal ten aanval. Een maal mocht Niels van geluk spreken dat een van dichtbij ingeschoten bal over zijn domijn verdween. Dit had natuurlijk wel de wedstrijd geheel op zijn kop gezet, maar hoe vaak gebeurt het niet dat wanneer je het zelf niet af maakt je aan het einde met lege handen staat? Gelukkig gebeurde dit nu niet en ondanks het feit dat er maar een team aanspraak mocht maken op de drie punten, moeten we concluderen dat we nu al drie wedstrijden ongeslagen zijn. Als je in ziet datt de overwinning er niet meer in zit, moet je zorgen dat je niet verliest en dat is vandaag danook gebeurd.

Helaas vond de scheidsrechter het nog nodig twee maal de schijnwerper op zichzelf te richten. Eerst kreeg Mitchell geheel onterecht een gele prent voor getoverd nadat hij en zijn tegenstander op hetzelfde  moment tegen de bal schoten. Het gekerm maakte een dermate indruk dat de beste man dacht dat er een overtreding was gemaakt. Nog bonter maakte de heer van Schepen het door Roy een rode kaart te geven. Toegegeven, hij ging er hard en fors in, maar zijn sliding was 100% op de bal. Wederom maakte het gekerm een dermate indruk dat het ook nu weer leek alsof er iets vreselijks gebeurd was. Nadat Roy echter het veld had verlaten liep de bewuste speler gewoon weer verder. Een gavalletje van maten naaierij heet dat.

Er volgen nu een aantal weken verpichte rust, waarin we kunnen gaan genieten van de kerst en oud en nieuw. In het eerste deel van de competitie hebben wij een tweede elftal gezien dat vaak goed voetbal laat zien, maar vaak net dat beetje geluk (en klasse) ontbeert om aan de goede kant van de score te blijven. Toch hebben wij de laatste weken gezien dat de resultaten wat beter worden. Soms met een beetje geluk (vorige week tegen Hillegom) en soms met een beetje pech (tegen Foresters) sprokkelen de mannen van trainer Robbie en assistent Jeff de punten bijeen. Ik denk dat in de tweede helft van dit seizoen de resultaten alleen maar beter zullen worden. Met Mitchel als welkome versterking, Tuan weer hersteld van zijn blessure en Dennis v/d Ven genezen van zijn hielspoor zal de kwaliteit alleen maar omhoog gaan en zal dit team gaan stijgen op de ranglijst.

De competitie wordt op 1 februari hervat met de wedstrijd tegen LSVV. Ik denk dat iedereen het er mee eens is dat ik namens het tweede elftal en zijn begeleiding heel Purmersteijn een fijne kerst en een leuk oud en nieuw toe wens. Op 4 januari volgt er dan de nieuw jaarsreceptie en ik hoop daar veel spelers te mogen begroeten.

Ed van Zorg