Purmersteijn 2 – Zouaven 2 3-2 (1-0)

“Het is toch geen wijvensport” stelde Mauro enkele weken geleden, nadat een FC Uitgeest speler weer eens als een stervende zwaan naar de grond zeeg. Deze terechte constatering kwam hem destijds op een gele kaart te staan. Niet terecht maar wel "een beetje dom" om Maxima te citeren. Afgelopen zondag avond heb ik weer eens met verbazing zitten kijken naar de “classico” en heb voor de zoveelste keer  moeten constateren dat het voetbal op het allerhoogste niveau verworden is tot een soort van sport voor derde rangs toneelspelers. Het minste of geringste duwtje of zuchtje wind is aanleiding om met veel gevoel voor theater een act op te voeren, waarbij de beroemde stervens scene uit Romeo en Julia tot geklungel wordt gedegradeerd. Gelukkig mag ik wekelijks de wedstrijden van Purmersteijn 2 bijwonen, want daar voetballen gelukkig nog wel echte kerels.

Gisteren stond de terug wedstrijd tegen de mannen uit het dorp van Ronald en Frank de Boer op het programma. De uitwedstrijd stond ons nog haarscherp op het netvlies. De hele wedstrijd beter en verliezen in de laatste minuut. Ondanks het geharrewar de afgelopen weken stond er toch een echt team aan de start. Met het mes tussen de tanden stonden 14 “Blauw Witte Leeuwen” klaar om de Grootebroekers pootje te lichten. Reeds in de begin minuten leidde dit tot resultaat. Aangezien ik iets te laat was, kon ik alleen zien dat Andy de bal binnen schoot, maar van wie de pass kwam weet ik helaas niet (kan volgende week hersteld worden). Het belangrijkste was echter dat hij zat en dat gaf het toch al zo geplaagde team een flinke boost. Zouaven, dat de laatse tijd uitstekende resultaten behaald had, had dit niet verwacht en leek enigsinds overrompeld. Lang duurde dit echter niet en er ontstond een leuke wedstrijd waarbij de teams elkaar niet spaarden, maar waarin men zelden over de schreef ging. Ondanks het feit dat Zouaven met twaalf man was begonnen (dezelfde grensrechter als tijdens de uitwedstrijd), bleef de wedstrijd redelijk in evenwicht. Gelukkig had de uitstekend fluitende heer Bornemann de vlaggende paljas gelijk goed in de gaten en na een maal negeren, was hij eigenlijk al vleugel lam gemaakt. De eerste helft verliep verder zonder noemenswaardige problemen, al gebied de eerlijkheid mij wel te zeggen dat Zouaven het beste van het spel had, maar tot echte kansen leidde dit niet.

Wat er in de thee gezeten heeft weet, ik niet, maar het geruikelijk slaapmiddel dat Dick in de pot van de tegenstanders stopt, was klaarblijkelijk in die van Purmersteijn terecht gekomen. Anders kan ik het slappe begin niet verklaren. Binnen 10 minuten stond Purmersteijn nl. met 1-2 achter en de toeschouwers keken elkaar ietwat fronsend aan. Dit gaat de verkeerde kant op was de teneur langs de lijn want de Purmerenders waren even helemaal de kluts kwijt. Echter, er zitten een paar echte bikkels in dit team en zonder de anderen te kort te doen, waren het deze gasten die de wedstrijd weer dedenkantelen. Tuan, Mitchell, Kwasi en Billy gooiden er nog even een schepje boven op en het waren de “Leeuwen” die brutaal het initiatief terug pakten. En natuurlijk moet je daar dan soms ook een beetje geluk bij hebben. En dat geluk lachtte ons deze keer toe bij de gelijkmaker. Kwasi ging samen met de keeper de lucht in en zonder daarbij een overtreding te maken liet de ongelukkige sluitpost de bal pardoes uit zijn handen vallen. Kwasi was er als de kippen bij om de bal in het lege doel te schuiven. Hierna ontstond het mooiste gedeelte van deze wedstrijd. Met veel passie werd er door beide ploegen om de winst gestreden. Even veerde iedereen op, nadat Sirano de bal bij Luca afleverde, die zich geen moment bedacht en de bal vanaf een meter of 35 in een keer op het doel kegelde. Helaas voor hem ( en zijn vader ook een beetje) verdween de bal net langs de verkeerde kant van de paal. De verdiende winst werd in de laatste minuut veilig gesteld. Een hoge vladderende vrije trap van Chivano belandde bij verre paal op het hoofd van “opper bikkel” Tuan en met een droge knik stelde hij de drie punten veilig en bracht de spelers, staf en toeschouwers in opperste verukking.

Zo zie je maar dat succes en verdriet vaak heel dicht bij elkaar kunnen liggen. Er is de afgelopen weken veel gepraat en velen hebben er hun mening over gegeven. Het positieve is echter dat er besloten is dat achter ons te laten en van de laatste wedstrijden iets moois te gaan maken. Zouaven is van dat besluit het eerste slachtoffer geworden.

In mijn vorige verslag uitte ik nog mijn ongenoegen over het niet aanwezig zijn van A-junioren. Gelukkig waren er nu 3 echte toppers aanwezig om alvast aan het andere niveau te wennen. Zonder uitzondering leverden Cornelis, Fausie (Sorry, maar ik weet niet of ik je naam goed spel) en Sebastiaan een uitstekende bijdrage. Zonder de andere twee te kort te doen, moet ik hier Cornelis toch even apart uitlichten omdat hij de gehele westrijd vol maakte en zijn tegenstander volledig aan de ketting had hangen.

Aanstaande zondag moeten we uit naar het altijd “gezellige en pitoreske” Hoofddorp. De Waterwolven staan inmiddels bovenaan en zullen die positie graag willen behouden. Een goed en ervaren team, dat het in Purmerend echter beslist niet makkelijk heeft gehad. Met de staart tussen de benen verlieten, zij na 2 maal 3 kwartier alle kanten op gespeeld te zijn, met drie gestolen punten de markstad. Als ik de ontwikkelingen goed bekijk ga ik zondag met een goed gevoel op pad.

Ed van Zorg