Hoofddorp 4 – Purmersteijn 2 1-2 (0-0)

Op mijn twaalfde jaar verhuisde ik met mijn ouders naar Nieuw Vennep, een oord dat zeker voor die nog ontsloten diende te worden. Mijn klasgenoten liepen nog in korte broek terwijl ik met mijn haar tot op de schouders in een gehavende spijkerbroek de schoolbankjes opzocht. Nieuw Vennep ligt op steenworp afstand van ook toen al grotere Hoofddorp en die twee plaatsen lijken kwa structuur elkaars evenbeeld. Er waren en zijn nog steeds veel overeenkomsten, maar wat mij nog steeds opvalt is dat je er nog niet dood gevonden wilt worden. De saaiheid straalt er van af. Als Purmerend een forensenstad is, dan moet er voor deze plaatsen nog een woord uitgevonden worden.

Code geel was afgelopen zondag afgegeven door de KNMI en dat was goed te merken ook. Overal probeerden toeschouwers beschutting te zoeken tegen de regen en de wind. Ook uw reporter waagde een poging maar moest, staande naast de coach, constateren dat dit een vergeefse poging was. Toch is dit een van de charmes van het voetbal. Hoe hard het ook waait of regent, als het veld het toelaat, wordt er gespeeld.

En dat werd er ook op hdat heerlijke echte gras veld. Onder toezicht van de uitstekend en ontspannen fluitende heer Kerssens, ontstond er een leuke wedstrijd. De koploper was er in Purmerend goed vanaf gekomen door onverdiend met 0-1 te winnen. Hierdoor was het team toch met een goed gevoel naar de Haarlemmermeer afgereisd. De eerste helft moest er zwaar tegen de wind in gestreden worden, maar omdat Hoofddorp het van het voetbal en niet van de lange bal moet hebben,  leverde dit bijna geen voor of nadeel op. Tegenvaller was dat Mitchell al na een minuut of twintig het veld moest ruimen. Een al lang opspelende enkel blessure was er de oorzaak van dat Luca, bijna hersteld van zijn enkel blessure, het veld weer in kwam. De eerste helft verliep redelijk mat. Veel kansen waren er niet en mocht er een mogelijkheid zijn dan waren beide verdedigingen paraat om de angel er snel uit te halen.

Het tweede bedrijf was van een geheel ander kaliber. De Hoofddorpers voelden zich duidelijk beter in hun element tegen de wind in dan daarvoor en zetten de Marktstedelingen vast op eigen helft. Echt veel kansen deden zich echter niet voor maar de aanvallen werden wel steeds dreigender. Roy, die zijn doel weer eens uitstekend verdedigde, hield lang stand, maar in de 20^e minuut moest hij toch het hoofd buigen. Een bal van links werd verkeerd behandeld en de spits was er als de kippen bij om de 1-0 binnen te schuiven. Hevige teleurstelling in het veld en langs de lijn. Hoofddorp heeft een team dat weinig scoort maar er ook weinig tegen krijgt en wilde gelijk de boel dicht gaan gooien. Het tweede elftal heeft dit seizoen echter al meerdere teleurstellingen weten te overwinnen en ging brutaal in de aanval.  Hierdoor ontstonden een paar kansjes. Luca kopte net naast terwijl Daniel eigenlijk zelf de trekker over had moeten halen in plaats van af te geven. Dit gaf het team de nodige spirit om op de ingeslagen weg verder te gaan. Een mooie corner zijlde over alles en iedereen heen, behalve aan Kwasi. Hij wurmde zich met dat grote lichaam voor zijn man en met een droge knik kopte hij de gelijkmaker tegen de touwen. Dolle vreugde was het gevolg en gelijk het besef dat hier helemaal niet verloren hoefde te worden.  Deze goal was net als vorige week het sein om de wedstrijd te laten ontbranden. Beide teams streden tot het uiterste om de drie punten te pakken. Het is dan ook mooi om te zien dat alle acteurs met veel respect voor elkaar de strijd aan gingen, waarbij de scheidsrechter uitstekend de regie in handen hield. Kansen ontstonden er voor beide doelen. Roy moest nog even helemaal gestrekt naar de kruizing om de bal er uit te tikken, maar de verdediging met Tuan en Dennis in het centrum en Boy en Chivano op de vleugels, bleek weer eens heel goed op dreef te zijn. Vijf minuten voor tijd was het dan zo ver. Een hoge corner van Andy werd door Rony in een keer ,vol risico, op de pantoffel genomen. Of hij dat nu zo bedoeld heeft zullen we nooit te weten komen, maar de bal maakte een rare stuiter en verdween op curieuze wijze langs de vergeefs grabbelende Hoofddorp keeper. Ik heb de “Blauw Witte Leeuwen” dit zeizoen nog niet zo uitbundig zien juichen. Hoofddorp was echter nog niet verslagen en perstte er nog een slot offensief uit.  Dit leidde nog tot enige hachelijk momenten voor het doel van Roy, maar met veel bravoure wist hij de bal uit zijn heiligdom te houden. Na het laatste fluitsignaal konden de spelers opgetogen de warme kleedkamer opzoeken.

Mede dankzij een sportieve tegenstander en een zeer goede scheidsrechter hebben de teoschouwers een leuke wedstrijd gezien. Eerlijk is eerlijk, deze wedstrijd verdiende eigenlijk geen winnaar, maar wie de thuiswedstrijd gezien heeft weet dat er ook nog zo iets als gerechtigheid bestaat.

Wederom zijn er drie punten aan het totaal toegevoegd en begint dit team een plaats in de middenmoot op te eisen. Volgende week zijn jullie vrij, maar de week daarna staat AFC’34 op het programma. Ook al weer zo’n wedstrijd waarin jullie veruit het beste van het spel hadden maar uiteindelijk met lege handen bleven staan. Ik denk dat, in de huidige vorm, alle ingredienten aanwezig zijn op ook hier weer een leuke wedstrijd te spelen en de punten aan de van IJsendijkstraat te houden.

Ed van Zorg